Ülkedeki Sakinliğin Ardındaki Sebepler: Alışkanlık mı, Kabullenmişlik mi?

Son Zamanlarda Ülkede Dikkat Çekici Sakinlik

Son zamanlarda ülkede gözlemlenen dikkat çekici bir sakinlik hâkim.

Ne büyük protestolar var, ne de sert toplumsal tepkiler… Oysa ekonomi zor bir dönemden geçiyor, gençler geleceğe dair umutsuzluk içinde, sağlık ve eğitim gibi temel alanlarda ciddi sorunlar yaşanıyor. İlaç yok! Ancak yine de büyük bir toplumsal hareketlenme gözlemlenmiyor.

Peki, bu gerçekten bir sakinlik mi, yoksa alışılmışlığın getirdiği bir kayıtsızlık mı?

Gerçekten sakin miyiz?

Sosyal Medya ve Sokaklar

Sosyal medya ve sokaklara bakıldığında, büyük çaplı bir toplumsal hareketlilik izlenmiyor. İnsanlar sorunları konuşuyor ama bunlar sadece günlük sohbetlerin konusu olmaktan öteye geçmiyor.

Eskiden büyük tepkilere neden olacak konular bile, artık bir “normalleşme” içinde karşılanıyor.

Trafik kazaları, hırsızlıklar, kaçaklar ve suçlar, sağlık sorunları, eğitimdeki aksaklıklar; bunlara o kadar kayıtsız kalıyoruz ki, bağışıklık kazandık ve artık bunlar olmadığı zaman şaşırıyoruz.

Ne güzel yönetiliyoruz değil mi?

Ne kadar rahatlar, ne kadar umutsuzlar… Tek bildikleri, yerlerini sağlamlaştırmak için vaadlerde bulunmak.

Ekonomik kaygılar yüzünden insanlar, geçim derdine düştüklerinde protesto etmek ya da tepki göstermek bir kenara itiliyor.

Günü Kurtarma Telaşı

Çoğu kişi, günü kurtarma telaşı içinde büyük meselelerle ilgilenmeyi bırakıyor.

Kimi zaman hoş yollara döküldüklerinde bile değişen hiçbir şey olmuyor.

Onlar da haklılar; bıkkınlık ve umutsuzluk, sürekli değişmeyen problemler, insanların enerjisini tüketiyor. “Ne yapsak değişmez” düşüncesi, tepki verme isteğini azaltıyor.

Alışkanlık mı, Kabullenmişlik mi?

Yaşanan sorunlara karşı tepkisiz kalmak, bazen bilinçli bir seçim olmaktan ziyade alışkanlık haline geliyor.

Sürekli kriz içinde yaşamak, insanların krizi normalleştirmesine neden oluyor.

Ekonomik krizle birlikte, insanlar her gün zamlarla karşılaştıklarında, artık fiyat artışlarına tepki vermemeye başladılar.

Siyasi gelişmeler, yıllardır benzer olaylar yaşandığında, “nasıl olsa bir şey değişmez” düşüncesi yerleşiyor.

Toplumsal olaylar, eğitimde, sağlıkta ya da sosyal hayatta yaşanan olumsuzluklar kanıksanıyor ve “Burası KKTC, normal” anlayışı yaygınlaşıyor.

Bu durum, farkındalığın azalmasına ve zamanla toplumun büyük değişimlere olan inancını kaybetmesine yol açıyor.

Değişim İçin Atılacak Adımlar

Eğer bu “sakinlik” gerçekten bir alışılmışlık ve kabullenmişlikse, bunun kırılması için bazı adımlar atılabilir. Bilinçlenme artırılmalı; gerçek sorunların üstü örtülmemeli ve insanlar bilinçlendikçe çözüm üretme motivasyonu artabilir. Dayanışma güçlenmeli; insanlar yalnız hissettiğinde tepkisiz kalır.

Ancak ortak hareket edebilme bilinci gelişirse, toplumsal değişim mümkün olabilir. Alternatif çözümler konuşulmalı; sürekli şikâyet etmek yerine, neyin nasıl değişebileceği üzerine somut fikirler üretilmeli.

Ben yine hayaller peşindeyim anlaşılan.

Sonuç

Ülkedeki bu sakinlik, gerçek bir huzurdan mı yoksa alışılmışlığın getirdiği bir duyarsızlıktan mı kaynaklanıyor?

Görünen o ki, birçok insan yaşanan olumsuzlukları kabullenmiş durumda.

Ancak kabullenmek, her zaman çözüm değildir. Önemli olan, farkında olup bir şeyleri değiştirme iradesini gösterebilmektir.

Yoksa, zamanla bu “sakinlik” daha büyük bir umutsuzluğa dönüşebilir.