YDP Genel Başkanı Erhan Arıklı’nın Duygusal Öğretmenler Günü Mesajı

Yeniden Doğuş Partisi (YDP) Genel Başkanı Erhan Arıklı’nın Öğretmenler Günü Mesajı

Yeniden Doğuş Partisi (YDP) Genel Başkanı ve Bayındırlık ve Ulaştırma Bakanı Erhan Arıklı, 24 Kasım Öğretmenler Günü dolayısıyla sosyal medya hesabından duygusal bir paylaşımda bulundu.

Arıklı, paylaşımında kendi öğrencilik anılarını aktararak öğretmenlerinin hayatındaki etkisini vurguladı.

ÖĞRETMENİM… Herkesin hayatında bir veya birkaç tane dönüm noktası vardır.

Geriye dönüp baktığımda benim için bu dönüm noktalarından birini lise son sınıfta yaşadım.

Lapta Yavuzlar Lisesi son sınıf öğrencisiydik ve sınıfımız sadece 13 kişiden oluşuyordu.

Harika öğretmenlerimiz vardı ve okulda tam anlamıyla bir aile atmosferi mevcuttu. Öğleden önce derslerimizi işlerken, öğleden sonra ise kol çalışmalarımıza katılırdık.

O zamanlar üniversiteye girmek için ÖSS’ye (Öğrenci Seçme Sınavı) giriyorduk.

Sınavlara giriş için 18 adet fakülte tercihi yapar, alınan puan doğrultusunda hangi fakülteye yerleşeceğimiz belirlenirdi.

O dönemde, öğretmenlerimiz her zaman yanımızdaydı; grev, sendika gibi kavramlar hayatımızda yoktu. Öğretmenlerimiz tam gün okulda kalır, özellikle son sınıf öğrencilerine her gün öğle sonrası ÖSS’ye hazırlık kursları verirdi.

Bu fedakar eğitim anlayışı sayesinde, sınıfımızdan 12 öğrenciden 11’i tercih ettikleri fakülteleri kazanmıştı.

Bu sonuç, sanırım Türkiye rekoruydu.

Ben ve en yakın arkadaşım Mustafa Kemal Güner, ikimiz de istediğimiz fakülteleri kazanmıştık.

Ancak büyük bir sorunla karşı karşıydık: Modern Matematik dersinden bütünlemeye kalmıştık.

Modern Matematik öğretmenimiz Taçlan Manavoğlu, son derece ciddi ve asık suratlı biriydi.

Onun bir kez bile güldüğünü görmemiştik.

Bütünleme sınavları eylül ayında yapılıyordu ve biz, Alpay’ın “Eylülde Gel” şarkısı eşliğinde haftalarca çalıştık.

Bütünlemeyi geçersek diplomalarımızı alacak ve Ankara’ya gidip okullarımıza kayıt yaptırabilecektik; aksi takdirde her şey sona erecek ve bir yıl boyunca yeniden denemek zorunda kalacaktık.

Bütünleme günü geldiğinde heyecanla sınıfa girdik.

Taçlan hocamız yine aynı sert ve asık suratlı haliyle bize soru kağıtlarını uzattı.

Sorulara baktığımda içimden “Her şey bitti” dedim; çünkü sorular hiç çalışmadığımız konulardan gelmişti.

Mustafa’ya döndüm, o da benim gibi bitkin görünüyordu ve gözleri dolmak üzereydi.

Yapacak bir şey kalmamıştı. “Elveda Üniversite, elveda hayaller, elveda heyecanlar” diye düşündüm.

Tam boş kağıtları vermek üzereyken, bir mucize gerçekleşti.

Taçlan hocamız, “Yapamıyacaksınız değil mi?” diye sordu.

Ne Mustafa ne de ben cevap verebildik, sadece kafamızla olumsuz bir işaret yaptık.

Taçlan hoca, “İkiniz de üniversiteyi kazandınız değil mi?” diye tekrar sordu.

Yine kafamızla “evet” anlamında işaret yaptık.

O zaman Taçlan hoca yerinden kalkarak yanımıza geldi.

Soruları nasıl cevaplayacağımızı adeta dersteymiş gibi anlattı.

Yanlış yaptığımız kısımları düzeltti ve ardından sınav kağıtlarımızı aldı. “Size bundan sonraki hayatınızda başarılar dilerim çocuklar” dedi.

Bu sözleri söylerken, ilk kez gülümsediğini gördük.

Sınıftan çıkarken, Mustafa ile ben şaşkın bir şekilde kalakaldık. Şaşkınlığımız geçince birbirimize sarıldık ve sevinç kahkahaları attık.

Demem o ki, bugün bir yerlere gelmişsem, bunu o elleri öpülesi öğretmenlerimin, özellikle de bize hayallerimizi ve hayatımızı geri veren Taçlan Manavoğlu’nun sayesinde başardım.

Mustafa şimdi Afrika’da önemli bir şirketin üst düzey yöneticisi olarak çalışıyor.

Arada bir buluştuğumuzda her seferinde Taçlan hanımı yad ederiz.

Ellerinden öperim hocam. Öğretmenler günün kutlu olsun!