Tarımsal Üretim Krizi: İthalat Bağımlılığı ve Yerli Üretimin Önemi

Tarımsal Üretim Krizi: Gerçekler ve Çelişkiler

Bir yandan, geleceğe dair umut dolu söylemler öne çıkarken, diğer yandan tarımsal üretim krizi giderek derinleşiyor. Ülkemizin verimli topraklarında yetişmesi gereken temel gıda ürünlerinin birçoğu artık ithal ediliyor.

Bu çelişkinin en dikkat çekici örneklerinden biri, patates ithalatıdır. “Gelecek daha güzel olacak” şeklindeki açıklamalara rağmen, temel gıda maddelerinde dışa bağımlılığın giderek arttığı gerçeği göz ardı edilemez.

Gelecek İçin İleriye Dönük Vaatler

“Gelecek daha güzel olacak” söylemi, genellikle kalkınma projeleri ve ekonomik reformlarla ilişkilendirilir.

Ancak tarım gibi hayati bir alanda dışa bağımlılığın artışı, bu söylemin inandırıcılığını sorgulatır hale getiriyor.

Geleceği inşa etmek, yalnızca altyapı projeleriyle değil, aynı zamanda gıda güvenliğini sağlayabilmek ve sürdürülebilir bir üretim modeli oluşturabilmekle mümkün olacaktır.

Bugün, patates gibi temel bir ürünü bile ithal etmek zorunda kalmamız, bu geleceğin ne kadar “güzel” olacağı konusunda kaygılar doğuruyor.

Tarımda Zihniyet Sorunu

Allah’ın lütfu olan bu toprakları değerlendiremiyor olmamız, tarımsal politikaların yanı sıra bir zihniyet sorununu da ortaya koyuyor.

Kıbrıs gibi bir tarım ülkesinde “ithal patates”in adaya gelmesi, milli tarım potansiyelinin yeterince değerlendirilememesinin bir sonucudur.

Bu topraklarda yetiştirebileceğimiz bir ürünü ithal etmek, hem ekonomik hem de manevi bir kayıp anlamına geliyor.

İthalata Bağımlılık: Tehditler ve Sonuçlar

Bir ülkenin ithalata bağımlı hale gelmesi, yalnızca ekonomik bir sorun değil; stratejik, toplumsal ve siyasi bağımsızlığı tehdit eden bir durumdur.

KKTC’de son yıllarda sanayiden gıdaya, enerjiden teknolojiye kadar birçok sektörde ithalata olan bağımlılık artmaktadır.

Bu tablo, üretimden kopuşun, yanlış politikaların ve sürdürülebilirlikten uzak stratejilerin bir sonucudur.

• Balkon konuşmalarını geride bırakmak gerekiyor; ülkenin geldiği ve gideceği yer çoktan belli oldu.
• Bir zamanlar kendi kendine yeten bir tarım ülkesiydik, bugün ise ithalat bağımlılığı ile mücadele eden bir konumdayız.

Dediğim gibi, gıdadan enerjiye, teknolojiden sanayiye kadar pek çok alanda dışa bağımlılık, ekonomik ve stratejik bağımsızlığımızı tehdit ediyor.

Dahası, bu bağımlılık sadece ekonomik bir sorun değil; zihinsel bir alışkanlığa dönüşmüş durumda. “İthalat çözer” anlayışı, üretimin ve yerli kaynakların önemini gölgede bırakmaktadır.

Yerli Üretimin Önemi

Tarım ve hayvancılıkta plansızlık, artan maliyetler ve destek eksikliği, yerli üretimi olumsuz etkiliyor.

Sanayide ise ara malı ve teknoloji bağımlılığı, yerli üretim kapasitesini sınırlamaktadır.

Kriz dönemlerinde ithalat, hızlı bir çözüm olarak tercih edilse de bu, yerli üretimi daha da zayıflatarak uzun vadede bağımlılığı artırıyor.

Örneğin, patates fiyatlarındaki artışı kontrol altına almak için yapılan ithalatlar, çiftçiyi üretimden uzaklaştırmıyor mu? “İthal etmek daha kolay” anlayışı, uzun vadeli planlama ve yerli üretimi destekleme konusunda engel oluşturuyor.

Teknolojiden tarıma kadar pek çok alanda ithalat tercih ediliyor, yerli çözümler ise göz ardı ediliyor.

Ekonomik ve Siyasi Bağımsızlık

İthalata bağımlı bir ekonomi, küresel piyasalardaki dalgalanmalara ve döviz kurlarına karşı savunmasızdır. Özellikle gıda ve enerji gibi stratejik sektörlerde dışa bağımlılık, ülkenin kriz dönemlerinde zayıf düşmesine yol açar.

Tam da bu durumdayız işte. İthalata alışan ve muhtaç hale gelen bir ülkenin ekonomik ve siyasi bağımsızlığı zedelenir.

Sonuç: Üretimi Önceliklendirmek

Ancak bunun için ithalata dayalı politikaları terk ederek üretimi önceleyen bir anlayışa geçmek şarttır. İthalatla günü kurtarmak yerine, üretimle geleceği inşa etmek, hem ekonomik refahın hem de milli bağımsızlığın en önemli ve kalıcı anahtarı olacaktır. Allah’ın patatesini bile yetiştiremeyen ve geleceğe emin adımlarla koşan bir ülke konumundayız.